O HOME DE CRISTAL

Un día iba pola rúa coa miña nai cando me atopei co meu curmá é díxenlle:
-Vamos a unha cafetería, e el díxome:
-Vale. O saír da cafetería vin a un amigo meu que se chamaba Xose Luis pero de súpeto vin que se converteuse  nun home de cristal con feitizos; a xente o aterrorizaban, pero cando tocaba a unha persoa convertíase en cristal pero si non paraba de facer dano a xentedesaparecería do planeta; pero antes das doce da noite. Cando volveu a súa forma normal pregunteille que lle pasou e díxome:

-Unha noite levanteime e vin desde a miña csa unha cova así que pusen os pantalóns e fun alí entrei e de súpeto a porta pechouse. Logo fun camiñando un pouco máis a diante e atopeime un caldeirode ouro dun trasno pero el botoume un feitizo de que despois das doce da noite de mañá, converterame en home de cristal. Esa mesma noite eu fun a cova onde foi o meu amigo pero non había trasno foi unha broma do meu amigo.

FIN