Visitas

E como convidad@...

E como convidad@s...
Os peques Chapela, Beade, os do Celso Emilio, os da Rúa de Cangas, os de Camos, os de Santa Mariña, os do Laxeiro e os de Canicouva (Canimonsters).
Este tamén será sempre o voso recuncho.

"ENSINAR É APRENDER DÚAS VECES" J. Joubert

"ENSINAR É APRENDER DÚAS VECES" J. Joubert

martes, 20 de octubre de 2015

A VOLTAS COAS POESÍAS!

Queridos pais, nais, avós e avoas de futuros poetas!
Como puidestes comprobar na clase estamos aprendendo poesías, tanto en galego coma en castelán.
Os vosos peques pouco a pouco vannas copiando nos cadernos correspondentes e logo lévanas para casa para lérvolas e para que lle axudedes a memorizalas.
Se cando van os cadernos para casa vedes que a letra non é lexible e que a poden mellorar, anímovos a que lles axudedes a empezar de novo. Na clase non se concentran tan ben como na casa e, se lles botades unha man poden escribir moito mellor. Podedes marcarlle con cor verde a palabra que fixeron con mellor letra, para facer fincapé no que fixeron mellor. Senón non pasa nada, queda como a copiaron na clase.
Sobre a correción con boli verde vos enlazo un artigo que non ten desperdicio. Pero que eu na clase por agora, por mor da cantidade de nenos que hai non vou a empregar; pero anímovos a que o fagades na casa.

http://verne.elpais.com/verne/2015/10/07/articulo/1444231771_661315.html

Tamén podedes ir facendo con eles pequenos traballos de escritura, poden facerse nos cadernos de clase ou en folios, depende de se os levaron ou non. Poden escribir pequenos contos, copiar poesías, etc. Todo virá acompañado de debuxos representativos.

Por se alguén está interesado en ir traballando poesía, por agora aprendimos enteira a seguinte:

UN RATO DÍXOLLE Á LÚA

Un rato díxolle á lúa:
-“Nunca reparas en min,
por iso vivo na rúa
metido nun calcetín.”

Ela fitouno abraiada
déronlle ganas de rir,
daquela apagou a lámpada
e dispúxose a durmir.

Polo desprezo da lúa
o ratiño alporizado
berroulle con moita forza:
-“Xa non estou namorado.”

Antonio García Teijeiro

E a medio rematar temos a seguinte (marco en negrilla as estrofas que xa aprendimos):

El lagarto está llorando
El lagarto está llorando.
La lagarta está llorando.

El lagarto y la lagarta
con delantalitos blancos.

Han perdido sin querer
su anillo de desposados.

Ay, su anillito de plomo.
Ay, su anillito plomado.

Un cielo grande y sin gente
monta en su globo a los pájaros.

El sol, capitan redondo,
lleva un chaleco de raso.

¡Miradlos, qué viejos son!
¡Qué viejos son los lagartos!

¡Ay como lloran y lloran!
¡Ay, ay como están llorando!
Federico García Lorca

No hay comentarios:

Publicar un comentario